Waarschuwing: als je Zinloos GeweldiG nog niet gezien hebt, en je wilt verrast worden, is het verstandig dit niet te lezen, want er staan heel wat details in.
Mijn excuses voor eventuele spelling en/of grammaticafouten.
Intro:
Zinloos GeweldiG. Geef toe, de titel alleen al spreekt aan. Lieven Scheire komt als eerste het podium op en begroet het publiek op een ietwat kinderlijke manier, wat meteen voor een gelaten sfeer zorgt. De oorsprong van de naam Neveneffecten is weliswaar op het internet te vinden, maar het klinkt allemaal veel interessanter, als het uit Lievens mond komt. Ook omdat je op het net die grappige citaten, zoals ‘We komen uit een heel klein dorpje’, ‘Het is geen incest, maar we doen wel alsof’, ‘Koen is geen neef, maar hij mocht er toch bij, want Koen is een nicht’ en ‘Mensen die dat niet doen (hun gsm uitschakelen)willen wij erop wijzen dat de stoelen in de zaal verbonden zijn met 7000 volt’ niet vindt.
Het Volkslied:
Na de warme welkomst van Lieven maken de andere neven, Jonas Geirnaert, Jelle De Beule en Koen De Poorter hun opwachting op het podium en dat doen ze met een lied dat zo bekend is dat ik het persoonlijk niet vanbuiten ken, namelijk het volkslied. De eerste tonen van het cabaret zijn gezet. Aan het begin van hun muzikale opvoering wordt Koen erop gewezen dat hij zijn hoedje nog opheeft, wat uiteraard geacteerd is, maar zeer natuurlijk overkomt.
WK Doen alsof er niets aan de hand is + Inschatten:
Op zich vind ik dit deeltje niet zo heel komisch. De titel Doen alsof er niets aan de hand is, verraadt al een beetje wat er gaat komen, maar hun unanieme gezichtsexpressie alsof ze stoned zijn, is wel lachwekkend. En dat is naar mijn mening het enige grappige aan dit deel van de show.
Huilende Mensen:
Tijd voor een empathisch moment. Lieven gooit de Vlaming in zich weg, samen met zijn hart en haalt de Nederlander in zich naar boven. Een Nederlander die probeert sympathisch over te komen, maar daar grandioos in mislukt, door zijn vrijwel constante houding van leedvermaak. Jonas speelt een Belg, George, die emotioneel wordt van servies. Zijn huiluitbarstingen werken enorm op je lachspieren, evenals zijn klederdracht, vooral wanneer blijkt dat hij een kledingzaak heeft. Voeg daarbij George, gespeeld door Koen, zijn van emoties overlopende bekentenis over zijn ware (vork)identiteit en iedereen met een goed gevoel voor humor, ligt gegarandeerd in een deuk.
Circus Fabrezio:
Een kort stukje waarin Jonas zijn jongleerkunsten laat zien. Er gebeurt niet zo heel veel. Een of andere commentator vertelt welke halsbrekende toeren Fabrezio zal uithalen. De kunstjes (dat klinkt alsof het over een hond gaat, maar ik kan niet meteen op een beter woord komen) worden steeds gevaarlijker, waardoor Jonas angstige gezichten trekt bij het horen ervan. De commentator eindigt met een anticlimax.
Echt Cabaret:
Dit behoort absoluut tot mijn favorietjes van deze show. Lieven probeert wat emotie te brengen in de show, maar daar zijn zijn collega-neven het niet mee eens. Terwijl Lieven alle gekheid op een stokje probeert te zetten en een melig gedicht opdraagt, naaien Jonas, Koen en Jelle er enkele gore, maar hilarische regels aan. Geweldig goed geacteerd + Lievens gezicht is goud waard.
WK Niet deelnemen + Twijfelen of er iets misgaat:
De omgekeerde wereld, beter kan ik het niet omschrijven. De bedoeling is om niet deel te nemen, en om niet op de piste (podium) te staan, dus het publiek moet zich tevreden stellen met een enkel auditieve conversatie die gevuld zijn met enkele ‘facepalm’ citaten, zoals: ‘Hij is inmiddels vier jaar dood, dus ik denk niet dat we hem hier vanavond nog moeten verwachten’ Je schiet trouwens spontaan in de lach bij het stemmetje van Koen.
Stofzuigers:
In deze sketch steekt Neveneffecten serieus de draak met onze Noorderburen. Lieven kruipt opnieuw in de huid van een Nederlander, Michiel, en Koen en Jonas spelen twee rasechte Oost-Vlamingen: Kurt en Bart, al zijn het niet van de slimste. Deze twee simpele zielen slagen er langs geen kanten in om een stofzuigerverkoopoefening (nieuw woord) in gang te zetten. Bij elke poging vinden de heren een manier om Michiel bijna een zenuwinzinking te bezorgen en het publiek een reden om eens goed te lachen. Op de commentaren op de dvd zeggen Neveneffecten dat Vlamingen denken dat de Belgen met de Nederlander zijn voeten aan het spelen zijn en in Nederland denken ze dat het gewoon twee domme Belgen zijn. Persoonlijk denk ik dat het een beetje alle twee is.
Circus Mortalio:
Een bloedstollend en zenuwslopend moment. Het angstzweet breekt je uit, als je hoort dat Mortalio (Koen) van een ladder van wel vier meter hoog gaat springen… tot je ziet dat de ladder gewoon horizontaal op de grond wordt gelegd en Koen eigenlijk maar van ongeveer drie decimeter springt (ik kan er naast zitten, hoor, ik schat maar iets). De grote finale is een grote anticlimax. Ik ben niet echt een voorstander van anticlimaxen, maar deze bracht me wel een beetje aan het lachen.
Cabaret moment:
Terwijl Jelle, Jonas en Koen aan het pauzeren zijn, maakt Lieven van de gelegenheid gebruik om opnieuw wat emotionaliteit te brengen. Deze keer gaat hij een stukje verder en brengt hij geen gedicht, maar een zelfgeschreven lied. De tekst is wel mooi, al weet ik niet of het alleen Lieven was die het geschreven heeft of dat de andere Neven er ook aan meegewerkt hebben. In het laatste geval is het niet zo indrukwekkend. Het is wel nogal deprimerend, maar gelukkig brengen Jonas, Koen en Jelle weer wat sfeer door opnieuw een vrolijk stuk aan Lievens melige compositie te breien. Over hun zangkunsten kan ik helaas niet opscheppen, omdat ze in principe niet kunnen zingen, dus zal ik ze maar ergens anders voor complimenteren. Jonas en Lieven zijn fantastische pianisten en Jelle en Koen hebben zeer goed gedanst.
WK Toeval:
Niet bepaald het interessantste deel van de show. Ze moeten toevallig alle drie niezen (alle drie= Jelle, Jonas en Lieven) en dan valt er iets uit de lucht. Behalve bij Lieven, want bij hem ligt het al op de grond. Dan krijgt hij ook nog eens toevallig een hartaanval (zal van de spanning zijn) en valt hij toevallig in zo’n krijttekening die men tekent rond een verkeersslachtoffer(beetje raar uitgelegd, maar je begrijpt wel wat ik bedoel) Allemaal heel toevallig.
Baantjer:
Opnieuw een steek onder water naar de Nederlanders. Iedereen is inmiddels bekend met de detective serie Baantjer en weet dus dat hoofdinspecteur de Cock zijn naam altijd spelt. Koen en Jelle maken een taalspelletje van deze serie en maken hem daarmee belachelijk.
Mario Gladys:
Koen is meer homo dan ooit in deze sketch. (dat is niet beledigend bedoeld). Hij speelt de goeroe Mario Gladys en probeert zijn drie leerlingen Chantal (Jonas), Linda (Jelle) en Vera (Lieven) op te peppen met enkele choquerende uitspraken, zoals: ‘Drie maanden is nog een hele tijd’ (voor je sterft). De drie ‘vrouwen’ hebben overigens allemaal een dwaze uitdrukking en Lieven staat erbij alsof hij dringend naar de kleinste kamer moet. Volgens de commentaren op de dvd was dat niet de bedoeling.
Circus Avalio:
Een klein stukje waarin Lieven toont dat hij meer kan dan presenteren, acteren en pianospelen, namelijk geluiden maken achter een doek en dan op een vreemde manier het podium aflopen. Deze keer was dat laatste wel de bedoeling.
Sprookje:
De fans van Jonas komen hier ruimschoots aan hun trekken. Hij vertelt het sprookje over Anita. Er zitten soms wat haperingen in het verhaal, maar Jonas weet het goed te brengen. Het is een leuk verhaal en als ik later kindjes heb, vertel ik hen dit sprookje in plaats van al die klassiekers.
Circus Rolerio:
Jelle en Lieven gaan een duel aan. Jelle heeft een soort stok waarmee hij Lieven kan aanvallen en uitschakelen, terwijl Lieven weerloos in een rolstoel zit. Een laffe, ongelijke strijd, zoals wordt gezegd tijdens de opvoering.
De Hendriken (kwartet, yaught en Turk):
Jelle, Koen, Jonas en Lieven ontpoppen zich tot de arrogante, stinkend rijke Nederlandse Hendriken. De Hendriken tonen aan dat met geld alles te koop is. Je gezondheid, een leuke grap, een Turk. Je zou denken dat Neveneffecten met alles lacht, maar je moet het maar op deze manier zien: Ze lachen niet met immigranten, ze lachen niet met kanker, ze lachen gewoon met Nederlanders. Is dat minder erg? Nee, maar je moet met iemand lachen, hé. De Nederlanders lachen vast ook met ons, Belgen.
Manu Fasco:
Neveneffecten halen hun beste Spaans (met een serieus Neveneffecten accent) boven en zingen een lied dat volledig tegen vreemdelingen gekeerd is, om het Vlaams Belang aan hun kant te houden, zogezegd.
Meeuw:
Geweldige afsluiter van de show. Neveneffecten hebben een groep opgericht. Het hele verhaal vind je op de dvd, maar in elk geval brengen ze een lied, gepaard met een choreografie waar ze lang op geoefend hebben en eigenlijk niet zo slecht is. Als je niet de hele dag met ‘Gis gis gis’ in je hoofd wil zitten, kun je de dvd beter meteen stopzetten na Manu Fasco, want eens je het hoort, blijft het erin zitten.
Mijn excuses voor eventuele spelling en/of grammaticafouten.
Intro:
Zinloos GeweldiG. Geef toe, de titel alleen al spreekt aan. Lieven Scheire komt als eerste het podium op en begroet het publiek op een ietwat kinderlijke manier, wat meteen voor een gelaten sfeer zorgt. De oorsprong van de naam Neveneffecten is weliswaar op het internet te vinden, maar het klinkt allemaal veel interessanter, als het uit Lievens mond komt. Ook omdat je op het net die grappige citaten, zoals ‘We komen uit een heel klein dorpje’, ‘Het is geen incest, maar we doen wel alsof’, ‘Koen is geen neef, maar hij mocht er toch bij, want Koen is een nicht’ en ‘Mensen die dat niet doen (hun gsm uitschakelen)willen wij erop wijzen dat de stoelen in de zaal verbonden zijn met 7000 volt’ niet vindt.
Het Volkslied:
Na de warme welkomst van Lieven maken de andere neven, Jonas Geirnaert, Jelle De Beule en Koen De Poorter hun opwachting op het podium en dat doen ze met een lied dat zo bekend is dat ik het persoonlijk niet vanbuiten ken, namelijk het volkslied. De eerste tonen van het cabaret zijn gezet. Aan het begin van hun muzikale opvoering wordt Koen erop gewezen dat hij zijn hoedje nog opheeft, wat uiteraard geacteerd is, maar zeer natuurlijk overkomt.
WK Doen alsof er niets aan de hand is + Inschatten:
Op zich vind ik dit deeltje niet zo heel komisch. De titel Doen alsof er niets aan de hand is, verraadt al een beetje wat er gaat komen, maar hun unanieme gezichtsexpressie alsof ze stoned zijn, is wel lachwekkend. En dat is naar mijn mening het enige grappige aan dit deel van de show.
Huilende Mensen:
Tijd voor een empathisch moment. Lieven gooit de Vlaming in zich weg, samen met zijn hart en haalt de Nederlander in zich naar boven. Een Nederlander die probeert sympathisch over te komen, maar daar grandioos in mislukt, door zijn vrijwel constante houding van leedvermaak. Jonas speelt een Belg, George, die emotioneel wordt van servies. Zijn huiluitbarstingen werken enorm op je lachspieren, evenals zijn klederdracht, vooral wanneer blijkt dat hij een kledingzaak heeft. Voeg daarbij George, gespeeld door Koen, zijn van emoties overlopende bekentenis over zijn ware (vork)identiteit en iedereen met een goed gevoel voor humor, ligt gegarandeerd in een deuk.
Circus Fabrezio:
Een kort stukje waarin Jonas zijn jongleerkunsten laat zien. Er gebeurt niet zo heel veel. Een of andere commentator vertelt welke halsbrekende toeren Fabrezio zal uithalen. De kunstjes (dat klinkt alsof het over een hond gaat, maar ik kan niet meteen op een beter woord komen) worden steeds gevaarlijker, waardoor Jonas angstige gezichten trekt bij het horen ervan. De commentator eindigt met een anticlimax.
Echt Cabaret:
Dit behoort absoluut tot mijn favorietjes van deze show. Lieven probeert wat emotie te brengen in de show, maar daar zijn zijn collega-neven het niet mee eens. Terwijl Lieven alle gekheid op een stokje probeert te zetten en een melig gedicht opdraagt, naaien Jonas, Koen en Jelle er enkele gore, maar hilarische regels aan. Geweldig goed geacteerd + Lievens gezicht is goud waard.
WK Niet deelnemen + Twijfelen of er iets misgaat:
De omgekeerde wereld, beter kan ik het niet omschrijven. De bedoeling is om niet deel te nemen, en om niet op de piste (podium) te staan, dus het publiek moet zich tevreden stellen met een enkel auditieve conversatie die gevuld zijn met enkele ‘facepalm’ citaten, zoals: ‘Hij is inmiddels vier jaar dood, dus ik denk niet dat we hem hier vanavond nog moeten verwachten’ Je schiet trouwens spontaan in de lach bij het stemmetje van Koen.
Stofzuigers:
In deze sketch steekt Neveneffecten serieus de draak met onze Noorderburen. Lieven kruipt opnieuw in de huid van een Nederlander, Michiel, en Koen en Jonas spelen twee rasechte Oost-Vlamingen: Kurt en Bart, al zijn het niet van de slimste. Deze twee simpele zielen slagen er langs geen kanten in om een stofzuigerverkoopoefening (nieuw woord) in gang te zetten. Bij elke poging vinden de heren een manier om Michiel bijna een zenuwinzinking te bezorgen en het publiek een reden om eens goed te lachen. Op de commentaren op de dvd zeggen Neveneffecten dat Vlamingen denken dat de Belgen met de Nederlander zijn voeten aan het spelen zijn en in Nederland denken ze dat het gewoon twee domme Belgen zijn. Persoonlijk denk ik dat het een beetje alle twee is.
Circus Mortalio:
Een bloedstollend en zenuwslopend moment. Het angstzweet breekt je uit, als je hoort dat Mortalio (Koen) van een ladder van wel vier meter hoog gaat springen… tot je ziet dat de ladder gewoon horizontaal op de grond wordt gelegd en Koen eigenlijk maar van ongeveer drie decimeter springt (ik kan er naast zitten, hoor, ik schat maar iets). De grote finale is een grote anticlimax. Ik ben niet echt een voorstander van anticlimaxen, maar deze bracht me wel een beetje aan het lachen.
Cabaret moment:
Terwijl Jelle, Jonas en Koen aan het pauzeren zijn, maakt Lieven van de gelegenheid gebruik om opnieuw wat emotionaliteit te brengen. Deze keer gaat hij een stukje verder en brengt hij geen gedicht, maar een zelfgeschreven lied. De tekst is wel mooi, al weet ik niet of het alleen Lieven was die het geschreven heeft of dat de andere Neven er ook aan meegewerkt hebben. In het laatste geval is het niet zo indrukwekkend. Het is wel nogal deprimerend, maar gelukkig brengen Jonas, Koen en Jelle weer wat sfeer door opnieuw een vrolijk stuk aan Lievens melige compositie te breien. Over hun zangkunsten kan ik helaas niet opscheppen, omdat ze in principe niet kunnen zingen, dus zal ik ze maar ergens anders voor complimenteren. Jonas en Lieven zijn fantastische pianisten en Jelle en Koen hebben zeer goed gedanst.
WK Toeval:
Niet bepaald het interessantste deel van de show. Ze moeten toevallig alle drie niezen (alle drie= Jelle, Jonas en Lieven) en dan valt er iets uit de lucht. Behalve bij Lieven, want bij hem ligt het al op de grond. Dan krijgt hij ook nog eens toevallig een hartaanval (zal van de spanning zijn) en valt hij toevallig in zo’n krijttekening die men tekent rond een verkeersslachtoffer(beetje raar uitgelegd, maar je begrijpt wel wat ik bedoel) Allemaal heel toevallig.
Baantjer:
Opnieuw een steek onder water naar de Nederlanders. Iedereen is inmiddels bekend met de detective serie Baantjer en weet dus dat hoofdinspecteur de Cock zijn naam altijd spelt. Koen en Jelle maken een taalspelletje van deze serie en maken hem daarmee belachelijk.
Mario Gladys:
Koen is meer homo dan ooit in deze sketch. (dat is niet beledigend bedoeld). Hij speelt de goeroe Mario Gladys en probeert zijn drie leerlingen Chantal (Jonas), Linda (Jelle) en Vera (Lieven) op te peppen met enkele choquerende uitspraken, zoals: ‘Drie maanden is nog een hele tijd’ (voor je sterft). De drie ‘vrouwen’ hebben overigens allemaal een dwaze uitdrukking en Lieven staat erbij alsof hij dringend naar de kleinste kamer moet. Volgens de commentaren op de dvd was dat niet de bedoeling.
Circus Avalio:
Een klein stukje waarin Lieven toont dat hij meer kan dan presenteren, acteren en pianospelen, namelijk geluiden maken achter een doek en dan op een vreemde manier het podium aflopen. Deze keer was dat laatste wel de bedoeling.
Sprookje:
De fans van Jonas komen hier ruimschoots aan hun trekken. Hij vertelt het sprookje over Anita. Er zitten soms wat haperingen in het verhaal, maar Jonas weet het goed te brengen. Het is een leuk verhaal en als ik later kindjes heb, vertel ik hen dit sprookje in plaats van al die klassiekers.
Circus Rolerio:
Jelle en Lieven gaan een duel aan. Jelle heeft een soort stok waarmee hij Lieven kan aanvallen en uitschakelen, terwijl Lieven weerloos in een rolstoel zit. Een laffe, ongelijke strijd, zoals wordt gezegd tijdens de opvoering.
De Hendriken (kwartet, yaught en Turk):
Jelle, Koen, Jonas en Lieven ontpoppen zich tot de arrogante, stinkend rijke Nederlandse Hendriken. De Hendriken tonen aan dat met geld alles te koop is. Je gezondheid, een leuke grap, een Turk. Je zou denken dat Neveneffecten met alles lacht, maar je moet het maar op deze manier zien: Ze lachen niet met immigranten, ze lachen niet met kanker, ze lachen gewoon met Nederlanders. Is dat minder erg? Nee, maar je moet met iemand lachen, hé. De Nederlanders lachen vast ook met ons, Belgen.
Manu Fasco:
Neveneffecten halen hun beste Spaans (met een serieus Neveneffecten accent) boven en zingen een lied dat volledig tegen vreemdelingen gekeerd is, om het Vlaams Belang aan hun kant te houden, zogezegd.
Meeuw:
Geweldige afsluiter van de show. Neveneffecten hebben een groep opgericht. Het hele verhaal vind je op de dvd, maar in elk geval brengen ze een lied, gepaard met een choreografie waar ze lang op geoefend hebben en eigenlijk niet zo slecht is. Als je niet de hele dag met ‘Gis gis gis’ in je hoofd wil zitten, kun je de dvd beter meteen stopzetten na Manu Fasco, want eens je het hoort, blijft het erin zitten.
