det bodde en bonde ved en strand,
harpa toner var og fin.
to fagre døtre hadde han
fa la la la la la la la la la
den eldste til den yngre sa:
harpa toner var og fin.
la oss ned til elven dra.
fa la la la la la la la la la
den yngste gikk føre som en sol
harpa toner var og fin.
den eldste etter som orm i jord.
fa la la la la la la la la la
den yngste satte seg på en stein
harpa toner var og fin.
den eldste dyttet, hun var ikke sein.
fa la la la la la la la la la
hun strakte ut sin hvite hand,
harpa toner var og fin.
og ropte søster hjelp meg i land.
fa la la la la la la la la la
hvis jeg ikke hjelper deg,
harpa toner var og fin.
så vil din kjæreste ekte meg.
fa la la la la la la la la la
det var to gjetere på den strand
harpa toner var og fin.
og de så liket som fløt i land.
fa la la la la la la la la la
de tok fra hennes kropp et ben,
harpa toner var og fin.
og lagde av det en harpe ven.
fa la la la la la la la la la
de tok to lokker av hennes hår
harpa toner var og fin.
og harpa gyldne strenger får.
fa la la la la la la la la la
til søsterens bryllup ble harpa bragt
harpa toner var og fin.
og på en stubbe der ble den lagt.
fa la la la la la la la la la
det var senere på denne kveld
harpa toner var og fin.
at harpa splite av seg selv.
fa la la la la la la la la la
de den første strengen lød,
harpa toner var og fin.
den fortalte om brunden onde dåd.
fa la la la la la la la la la
de den andre strengen slo,
harpa toner var og fin.
bruden som forsteinet sto.
fa la la la la la la la la la
harpa toner var og fin.
to fagre døtre hadde han
fa la la la la la la la la la
den eldste til den yngre sa:
harpa toner var og fin.
la oss ned til elven dra.
fa la la la la la la la la la
den yngste gikk føre som en sol
harpa toner var og fin.
den eldste etter som orm i jord.
fa la la la la la la la la la
den yngste satte seg på en stein
harpa toner var og fin.
den eldste dyttet, hun var ikke sein.
fa la la la la la la la la la
hun strakte ut sin hvite hand,
harpa toner var og fin.
og ropte søster hjelp meg i land.
fa la la la la la la la la la
hvis jeg ikke hjelper deg,
harpa toner var og fin.
så vil din kjæreste ekte meg.
fa la la la la la la la la la
det var to gjetere på den strand
harpa toner var og fin.
og de så liket som fløt i land.
fa la la la la la la la la la
de tok fra hennes kropp et ben,
harpa toner var og fin.
og lagde av det en harpe ven.
fa la la la la la la la la la
de tok to lokker av hennes hår
harpa toner var og fin.
og harpa gyldne strenger får.
fa la la la la la la la la la
til søsterens bryllup ble harpa bragt
harpa toner var og fin.
og på en stubbe der ble den lagt.
fa la la la la la la la la la
det var senere på denne kveld
harpa toner var og fin.
at harpa splite av seg selv.
fa la la la la la la la la la
de den første strengen lød,
harpa toner var og fin.
den fortalte om brunden onde dåd.
fa la la la la la la la la la
de den andre strengen slo,
harpa toner var og fin.
bruden som forsteinet sto.
fa la la la la la la la la la
Å, Villemann og hans møy så prud
Hei fagraste lindelauv alle
Dei leika gulltavle i hennar bur
Ved dei runer so lyster han å vinne
Kvar gong gulltærningenn rand omkring
So rann det ei tåre på Magnhilds kinn
Grete du åker hell grete du eng
Hell gret du det at du sov i mi seng
Eg grete so mykje fer blide bru
Der sank til botn mine systrar to
Magnhild, Magnhild still din gråt
Eg skal byggje bru yvi vendels å
Då dei kom midt på hågebru
Da snåva hennar gangar i raude gullsko
Gangaren snåva yve raude gullsaum
Og jomfrua raut åt strie straum
Stolt Magnhild slo med kvite hand
Å, Villemann, Villemann, hjelp meg i land
Han leika med vreide og leika med harm
Han leika Magnhild av Nykkens arm
Hei fagraste lindelauv alle
Dei leika gulltavle i hennar bur
Ved dei runer so lyster han å vinne
Kvar gong gulltærningenn rand omkring
So rann det ei tåre på Magnhilds kinn
Grete du åker hell grete du eng
Hell gret du det at du sov i mi seng
Eg grete so mykje fer blide bru
Der sank til botn mine systrar to
Magnhild, Magnhild still din gråt
Eg skal byggje bru yvi vendels å
Då dei kom midt på hågebru
Da snåva hennar gangar i raude gullsko
Gangaren snåva yve raude gullsaum
Og jomfrua raut åt strie straum
Stolt Magnhild slo med kvite hand
Å, Villemann, Villemann, hjelp meg i land
Han leika med vreide og leika med harm
Han leika Magnhild av Nykkens arm
Djupt i skogen der ligg eit vatn
Og ikring så vent eit land
Men du må ikkje gå for nær
Om du høyre han spelar der
Det er pynta med liljer små
Men dei kan du ikkje få
Om du tek med deg ei av dei
Då vil du aldri vende heim
Nøkkeroser freistar så
Om du tek ei får du evner som få
Men du må akte deg for han
Nøkken han vaktar det heile vatn
Månen skin på ein vakker mann
Som strekkjer ut si hand
Og du greier ikkje seia nei
Det er nøkken som viser veg
Ned i djupet går ferda no
Du må bøta med ditt blod
No har nøkken fått si hemn
Men han kjeme nok snart igjen
Og ikring så vent eit land
Men du må ikkje gå for nær
Om du høyre han spelar der
Det er pynta med liljer små
Men dei kan du ikkje få
Om du tek med deg ei av dei
Då vil du aldri vende heim
Nøkkeroser freistar så
Om du tek ei får du evner som få
Men du må akte deg for han
Nøkken han vaktar det heile vatn
Månen skin på ein vakker mann
Som strekkjer ut si hand
Og du greier ikkje seia nei
Det er nøkken som viser veg
Ned i djupet går ferda no
Du må bøta med ditt blod
No har nøkken fått si hemn
Men han kjeme nok snart igjen
Svein Nordmann han kjem seg ridans i går
Ute stod stolt Gunnbjørg med utslege hår
Du tar inkje slå ut ditt hår for meg
Eg tenkjer no ikkje på beile te deg
Å, høyr du svein Nordmann eg taler te deg
At inkje i svevnen sku eg svike deg
Svein Nordmann han vakna han kringom seg såg
Da såg han seg bunden fra topp og te tå
Svein Nordmann han sovna i Gunnbjørgs fang
Der sov han ein svevn, den passe lang
Stolt Gunnbjørg ho tok opp ei silkesnor
Så batt ho Svein Nordmann te hånd og te fot
Å, høyr du Svein Nordmann hått e spørje deg
Kven skal liggje i grava der
Stolt Gunnbjørg ho tok opp ein sylvbunden kniv
Så sette ho den i Svein Nordmann liv
No liggje Svein Nordmann fe hauk og fe ravn
Men ennp så bær eg mitt jomfrunamn
Ute stod stolt Gunnbjørg med utslege hår
Du tar inkje slå ut ditt hår for meg
Eg tenkjer no ikkje på beile te deg
Å, høyr du svein Nordmann eg taler te deg
At inkje i svevnen sku eg svike deg
Svein Nordmann han vakna han kringom seg såg
Da såg han seg bunden fra topp og te tå
Svein Nordmann han sovna i Gunnbjørgs fang
Der sov han ein svevn, den passe lang
Stolt Gunnbjørg ho tok opp ei silkesnor
Så batt ho Svein Nordmann te hånd og te fot
Å, høyr du Svein Nordmann hått e spørje deg
Kven skal liggje i grava der
Stolt Gunnbjørg ho tok opp ein sylvbunden kniv
Så sette ho den i Svein Nordmann liv
No liggje Svein Nordmann fe hauk og fe ravn
Men ennp så bær eg mitt jomfrunamn
